İhsan Doğramacı, "türban" kavramına bir yenisini eklemiştir:

"Modern türban!.." 

12 Eylül askeri rejimi ile ekilen tohumlar yeni yeni yeşeriyor. Zorunlu din dersleri ile din eğitimi tarikatların eline verilirken, tarikat şeyhleri ve müritlerinin cenazeleri, Bakanlar Kurulu kararnameleri ile kaldırılıyor. Arabesk-liberal anlayış içinde devlet, Türk-İslam sentezi kadrosuna teslim ediliyor. Kara Harp okulunda "Atatürkçülük ve İnkılap Tarihi" derslerinde "Hızır Nebi İnancı, "cemre düşmesi" , "nevruz" gibi sorular sorulabiliyor. "Dini sakal dışında" sakal bırakanların orduevlerine girmeleri yasaklanıyor. 

İnanmıyoruz ama, türban denince özgürlük ve demokrasi şampiyonu kesilenlerin, sıra 1402 sayılı yasa ile üniversiteden devlet zoruyla uzaklaştırılan öğretim üyelerine gelince, nasıl bin dereden su getirdiklerini de acıyla izliyoruz. 

Türban olayı bir din sömürüsü olayıdır. 

Bugün türban, yarın, cilbab, öbür gün fes... 

(Cumhuriyet, 6 aralık 1988, Türban ve Cilbab...) 

Hiçbir sorun yasakla çözülmez. Türban konusunun da yasakla çözüleceğine inanmıyoruz.

12 Eylül ile birlikte örgütlü biçimde gelişen "irtica"nın devlet kaynaklı olduğu artık gözden uzak tutulmamalıdır. 

Rabıta olayı, bu "kuşatma harekatı"nın çok açık bir örneğidir. Gülsuyu, after shave.. yeşil bere.. Rolex saat.. çember sakal ... cübbe ve Davidoff purolar... Ve türban... 

Bir yanda düşünce ve örgütlenme yasakları sürüyor, öte yanda türban yasakları kalkıyor. Bir yanda, cezaevlerinde tutuklu ve hükümlülere devlet zoru ile tek tip elbise giydiriliyor, öte yanda İslamcı genç kızların başına yasalarla türbanlar sarılıyor!.. 

Tabii bütün bunlar "12 Eylül ruh ve felsefesi" ile "Atatürk ilke ve inkılaplarına" uyularak yapılıyor. 

(Cumhuriyet, 20 Kasım 1988, Pazarlık...) 

Uğur Mumcu