Halk anlatıcıları yüzyıllar boyu Ferhat demişler, Şirin demişler; Aslı demişler, Kerem demişler; Tahir demişler; nice güzel öyküler, masallar anlatmışlar. Bizler de Türk halkının anlatı kaynağına eğilerek, halk kitaplarından su içerek; masalların büyüsünü, anlatım yapısını bozmandan Zühreleri, Aslıları, Tahirleri, Keremleri günümüze getirelim istedik.

Anlatılarımıza arı Türkçe'nin balını, günümüzün halini koyalım, dedik. Okurlarımız tatlı tatlı okusunlar, okurken halk kitaplarından gelme o tadı bulsunlar diye, gelenekten ayrılmadık ama, konuyu da, olayları da insanları da günümüze getirmekten kendimizi alamadık. Tahirler, Zühreler bir güzel sevi yaşayıp, bir gönül alevi yakıp gitmişler. Gitmişler ya, yüzyılların sesini de, insanoğlunun yazgısını da bırakmışlar öyle gitmişler. Düşündük taşındık, günümüzde bir Tahir olsa, onların öyküsü, Tahir ile Zühre diye yeniden nasıl anlatılır, nasıl iletilir, dedik. Hemi dünden, hemi bugünden yeller estirip, güller alarak yaşayan Tahir’le, yaşayan Zühre’nin masalını Sevgi Elması’ndan anlatalım dedik. Elmanın yarısı dün, yarısı bugün , her ikisi birleşe, okuyanlar bağışlaya.

Ceyhun Atuf Kansu