Uğur Mumcu’nun düşünceleri ve yazdıkları nedeniyle öldürülmesine en anlamlı, net ve keskin karşılık, o yazıların tamamını yeniden yayımlamak olacaktı. Yayımlandı. Beş bin iki yüz kadar yazısı 40 kitap oldu.

Bu 40 kitapta görülüyor ki, 1962’den 1993’e ve hatta bugüne, bu ülkede değişen fazla bir şey yok. Öldürüldüğü günün tarihini taşıyan Zeyilname başlıklı son yazının konusu bir yolsuzluk öyküsü… Aradaki otuz bir yıla rağmen son yazı, “ilk yazı”nın sanki ertesi gün yazılmış devamı; belgeli kanıtı!

Bu süre içinde zekası ve kalemiyle Mumcu’nun “yakalamadığı” hırsız, uğursuz, cani kalmamış adeta. Sadece kendi katilini bulamayacak. Çünkü artık yazamıyor. Yazmayı bırakıp köşesine çekilmesi, kalp krizinden öldüğü için değil, öldürüldüğü için!...

Bu kitap, bu nedenle SON KİTAP; kitaptaki yazılar bu nedenle SON YAZILAR!

Uğur MUMCU